JEZUS PRZYJACIELEM, KTÓRY POSYŁA NAS

Słowa Pana Jezusa: "Jesteście moimi przyjaciółmi... wybrałem Was, abyście szli i owoc przynosili" /J 15/, były przewodnią myślą pierwszej konferencji podczas rekolekcji dla członków i współpracowników ZAK w Lutomiersku, w dniach 14-16 lipca br. Rozważaliśmy te słowa w kontekście całego 15 rozdziału Ewangelii św. Jana. Przypomnieliśmy sobie, że stajemy się uczniami Chrystusa przez całe życie, jeśli jesteśmy zjednoczeni z Nim i żyjemy Ewangelią. Z wielkim wzruszeniem i wdzięcznością medytowaliśmy słowa Jezusa: "Jak mnie umiłował Ojciec, tak i ja Was umiłowałem... Jesteście moimi przyjaciółmi... Wybrałem was, abyście szli i owoc przynosili." Zwróciliśmy też uwagę na słowa Pana Jezusa, mówiące o wrogości świata, do którego nas posyła z orędziem miłości. Przedłużeniem i ilustracją tych rozważań była druga cześć filmu "Bóg nie umarł". W Godzinie Miłosierdzia przed Najświętszym Sakramentem wielbiliśmy Nieskończoną Miłość prosząc o miłosierdzie dla nas i całego świata oraz korzystając z Sakramentu Pojednania, a potem karmiliśmy się eucharystycznym Ciałem i Krwią Chrystusa.

W następnych rozważaniach rekolekcyjnych zwróciliśmy uwagę na ewangelizacyjny charakter objawień Matki Bożej w Fatimie. Zauważyliśmy, że słowa Maryi w tych objawieniach są echem Jej słów wypowiedzianych w Kanie Galilejskiej, wzywających nas, abyśmy czynili to, co powiedział Jezus: "Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię", oraz "módlcie się zawsze i nie ustawajcie". Uzupełnieniem do tych rozważań był film dokumentalny:"Fatima i Pastuszkowie". Po obejrzeniu go odmówiliśmy Różaniec, spełniając polecenie Matki Bożej w Jej fatimskim orędziu.

Rekolekcje przeżywaliśmy po raz kolejny w domu Księży Salezjanów, którzy okazują nam swoje gościnność już ponad 30 lat. Zakwaterowani byliśmy w internacie Szkoły Muzycznej. W sobotni wieczór mieliśmy muzyczną ucztę, bo aż dwa koncerty w zabytkowym kościele klasztornym. Najpierw śpiewał oryginalny chór w ramach Wędrownego Festiwalu Filharmonii Łódzkiej "Kolory Polski". Potem przez 90 minut delektowaliśmy się muzyką organową z towarzyszeniem polsko litewskiego zespołu instrumentalnego.

Ten sobotni wieczór zakończyliśmy Apelem Jasnogórskim i modlitwą dziękczynną, a potem była jeszcze imieninowa agapa w kontekście zbliżających się imienin Czesławy Stępień, animatorki wspólnoty modlitewnej ZAK w Pabianicach. Po całym dniu poświęconym pogłębianiu przyjaźni z Chrystusem, był czas na umacnianie przyjaźni między nami w pallotyńskiej rodzinie; na życzenia, dzielenie się radością i rozmowy.

Bogu niech będą dzięki za czas rekolekcji, czas dany nam i przyjęty przez nas, abyśmy coraz bardziej byli zjednoczeni z Chrystusem, zjednoczeni Jego Miłością, zjednoczeni na modlitwie z Maryją, zjednoczeni w Duchu Świętym i w apostolstwie.

ks. Stanisław Rudziński SAC

Od 1995 roku istnieje w Słupsku wspólnota ZAK Królowej Apostołów. Zapoczątkowało ją kilkanaście młodych wtedy osób, którym przybyło 32 lata. Do młodych dołączyło kilka osób starszych, ale już kilka osób zmarło i wspólnota zmniejsza się. Życzliwy dla wspólnoty ks. proboszcz Lucjan Huszczonek i ks. wikariusz Wojciech, oddelegowany do opieki nad nią, zaproponowali abym przyjechał kiedyś i nagłośnił w parafii sprawę ZAK. Propozycję przyjąłem.

W sobotę 24 czerwca br. wieczorem i przez całą niedzielę 25 czerwca, podczas ośmiu Mszy św., w parafii św. Maksymiliana Kolbe w Słupsku, głosiłem homilie, w których refleksję nad czytaniami biblijnymi powiązałem z informacją o św. Wincentym Pallolttim i Jego apostolskim charyzmacie. Pod koniec homilii odmawialiśmy modlitwę do św. Wincentego Pallottiego, którą podczas Jego kanonizacji modlił się św. Jan XXIII o ducha apostolskiego dla katolików świeckich. Kto chciał mógł zabrać sobie tę modlitwę do domu oraz obrazki św. Wincentego Pallottiego z modlitwą, które wyłożyłem na stoliku przy głównym wejściu do kościoła.

Na ołtarzu stały relikwie św. Wincentego Pallottiego, którymi błogosławiłem wiernych, a po każdej Mszy św. zapraszałem do ucałowania ich. Większość obecnych w kościele przyjęło zaproszenie. Zaproponowałem też chętnym osobom przyjęcie relikwii św. Wincentego Pallottiego na jeden tydzień do swego domu, wraz z książkami i modlitwami. Zgłosiło się ponad 50 osób, ale będzie jeszcze więcej chętnych. Tak więc przez cały rok będzie trwała peregrynacja tych relikwii, które będą odwiedzać domy osób, które pragną uczcić św. Wincentego Pallottiego i bliżej zapoznać się z Nim. Odpowiedzialność za organizowanie peregrynacji relikwii przyjęła Róża Maciejewska, animatorka wspólnoty ZAK w Słupsku.

Jest nadzieja, że niektórzy z tych osób dołączą do słupskiej wspólnoty ZAK. Ksiądz proboszcz powiedział, że św. Wincenty Pallotti zrobi swoje, a my nie będziemy mu przeszkadzać. Niech się tak stanie. Amen.

ks. Stanisław Rudziński SAC

Po zakończeniu tygodniowych rekolekcji w Mrzeżynie, 23 czerwca br. po południu, udałem się do Koszalina na spotkanie modlitewno-formacyjne dla wspólnoty ZAK, która raz w miesiącu spotyka się w kaplicy Sióstr Pallotynek w budynku Kurii Biskupiej w Koszalinie. Opiekunką wspólnoty jest s. Gabriela Olecka SAC. Z radością przyjąłem ich zaproszenie.

O godz. 16.30 przywitaliśmy się i rozpoczęliśmy modlitwę wprowadzającą nas w towarzystwo Osób Trójcy Świętej, zgodnie ze zwyczajem św. Wincentego Pallottiego. Pozdrowiliśmy naszą Patronkę, Królową Apostołów i poprosiliśmy Ją, aby pomogła nam trwać na modlitwie. Przez ucałowanie relikwii św. Wincentego Pallottiego i bł. Elżbiety Sanny przywitaliśmy się z nimi i skierowaliśmy do nich specjalne modlitwy. Podczas Mszy św. uczciliśmy liturgiczne święto Najświętszego Serca Pana Jezusa, a następnie przed wystawionym Najświętszym Sakramentem odmówiliśmy Litanię i akt poświęcenia Najświętszemu Sercu Pana Jezusa.

Potem była agapa w jadalni Sióstr Pallotynek. Na stole obok herbaty znalazły się dary Sióstr i członków wspólnoty. Był czas na rozmowy o różnych sprawach związanych z życiem wspólnoty. Korzystając z okazji przekazałem różne materiały modlitewno formacyjne, a wśród nich życiorys bł. Elżbiety Sanny i modlitewnik "Ty o Boże mnie umiłowałeś".

Nasze trwanie w Wieczerniku Sióstr Pallotynek zakończyliśmy modlitwą dziękczynną, zawierzeniem Królowej Apostołów przyszłości Wspólnoty i intencji osobistych oraz Apelem Jasnogórskim i modlitwą św. Wincentego Pallottiego za Polskę.

ks. Stanisław Rudziński SAC

W 1997 roku odbyły się po raz pierwszy rekolekcje ZAK w Archdiecezjalnym Domu Rekolekcyjnym w Mrzeżynie. Zauroczył nas ten piękny zakątek nad Bałtykiem i od 20 lat każdego roku odbywają się trzy serie rekolekcji pallotyńskich; jedna dla członków wspólnot ZAK Królowej Apostołów i dwie dla współpracowników WSD w Ołtarzewie.
W tym roku, w dniach 16-23 czerwca animatorzy oraz członkowie i współpracownicy wspólnot ZAK Królowej Apostołów z różnych rejonów Polski przeżyli kolejne rekolekcje. Uczestniczyło w nich 53 osoby. W duchu Wieczernika trwaliśmy na modlitwie z Maryją, podejmując refleksję nad Jej orędziem fatimskim i odnowiliśmy akt poświęcenia Jej Niepokalanemu Sercu złożony przez członków ZAK 13 maja br. w Zakopanem.

Codziennie przez godzinę trwaliśmy na wspólnej i osobistej adoracji Najświętszego Sakramentu wieńczonej Litanią do Najświętszego Serca Pana Jezusa. W konferencjach rozważaliśmy znaczenie tej adoracji dla pokonywania różnych trudności w życiu i uzdrowienia z poczucia krzywdy.

Jeden dzień poświęciliśmy na pielgrzymkę autokarową. W Niechorzu, w kościele Ostrobramskiej Matki Bożej Miłosierdzia sprawowaliśmy Mszę św. i zawierzyliśmy Maryi swoje prośby i podziękowania. Po drodze, w Trzęsaczu, zerknęliśmy na fragment kościoła, który pochłonęło morze. W Pustkowie zatrzymaliśmy się, aby uczcić Krzyż stojący na brzegu Bałtyku. Jest on dokładną repliką krzyża na Giewoncie.

Przed Godziną Miłosierdzia dotarliśmy do katedry w Kamieniu Pomorskim. Po odmówieniu Koronki wysłuchaliśmy koncertu organowego, zwiedziliśmy jedyny w Polsce wirydarz przykatedralny. Uwieńczeniem pielgrzymki było nawiedzenie sanktuarium Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny w Trzebiatowie. Podziwialiśmy piękny obraz Matki Bożej, która daje nam Pana Jezusa wyciągającego do nas rączki.

Przez całe rekolekcje były z nami w kaplicy relikwie bł. Elżbiety Sanny. Na powitanie ucałowaliśmy je śpiewając: Elżbieto Sanno, Współsiostro nasza, módl się za nami. Codziennie zawierzaliśmy jej wstawiennictwu u Boga nasze intencje. Pomocą był modlitewnik "Ty o Boże mnie umiłowałeś", a film o tym samym tytule przypomniał nam jej życie, cnoty i beatyfikację.

Na koniec rekolekcji uświadomiliśmy sobie, że trzeba nam wyjść z Wieczernika i głosić Ewangelię na drogach naszego codziennego zycia.

ks. Stanisław Rudziński SAC

Zaraz po Uroczystości Najświętszego  Ciała i Krwi Pańskiej, w dniach 16-18.06 2017 r. w Ołtarzewie zebrali się formatorzy, liderzy oraz przedstawiciele wspólnot ZAK, na sesji formacyjnej, której temat w tym roku brzmiał: Od słuchania wszystko się zaczyna. Sesję przygotowali, podobnie jak w ubiegłym roku członkowie zespołu formacyjnego:  s. Monika Jagiełło SAC i ks. Artur Stępień SAC.

Sesja rozpoczęła się Mszą Św. , której przewodniczył ks. Dariusz Przybyszewski SAC – promotor formacji w ZAK. Po Mszy zostaliśmy zaproszeni na inaugurujące spotkanie, podczas którego Ks. Dariusz wprowadził nas w tematykę sesji oraz poruszył istotne zagadnienia dotyczące formacji w ZAK.

Sobotni dzień rozpoczęliśmy medytacją Słowa Bożego, następnie s. Anna Ozon SAC, Przewodnicząca KRK ZAK w Polsce, przedstawiła nam aktualne sprawy Zjednoczenia: wybory nowej Krajowej Rady Koordynacyjnej ZAK oraz przygotowanie III Krajowego Kongresu ZAK, który odbędzie się w Konstancinie w dn. 22-24.09.2017r. Spotkanie zaowocowało wspólnym namysłem nad poszczególnymi punktami zbliżającego się Kongresu.

Kolejny temat: Bóg mówi poprzez Słowo podjął ks. Krzysztof Wernicki SAC. Ksiądz mówił o Słowie Bożym, które wypowiadane w Starym Testamencie przez Boga ma moc stwórczą i jest zawsze dobre i prawdziwe. Zaś w Nowym Testamencie Słowo wypowiedziane przez Boga stało się Ciałem dla naszego zbawienia.

Ksiądz Krzysztof odniósł się do naszej rzeczywistości ludzkiej, prosząc o refleksję nad myślami, następnie nad słowami, które wypowiadamy i owocami tychże słów. Zaprosił nas do codziennego słuchania Słowa, które będzie naszym formatorem, by w coraz pełniejszy sposób przyswajać sobie myśli , uczucia i pragnienia Jezusa Chrystusa.

Po Mszy Św. w południe i po obiedzie p. Michał Grzeca, członek Krajowej Rady i Zespołu Formacyjnego poprowadził spotkanie o charakterze warsztatowym. Temat  warsztatu brzmiał: Dlaczego mówimy w obcych językach? – czyli o trudnej sztuce komunikacji. W tym czasie wspólnie zastanawialiśmy się jakimi słuchaczami jesteśmy i z jakimi barierami w słuchaniu każdy z nas osobiście się zmaga. Zastanawialiśmy się także, jakie rzeczywistości przeszkadzają nam w słuchaniu i jak sobie z nimi radzić.

Wieczorem po wspólnych Nieszporach i kolacji był czas na Adorację, by w ciszy, w końcu dnia, wsłuchać się w siebie i w to co mówi do nas Jezus ukryty w Najświętszym Sakramencie.

Kolejny dzień naszej sesji rozpoczęliśmy medytacją Słowa Bożego z dnia. Następnie przedpołudniowy blok tematyczny poprowadziła dla nas s. Anna Maria Pudełko, siostra należąca do Instytutu Królowej Apostołów dla Powołań. Temat, który Siostra rozwinęła brzmiał: Słuchanie a relacje we wspólnocie.  Siostra wprowadziła nas w dynamikę Lectio Divina, pokazując jednocześnie, że codzienne praktykowanie słuchania Słowa Bożego angażuje  nasz umysł, serce oraz wolę i uczy zjednoczenia z Bogiem  bez oderwania od codzienności, a także sprawia, że lepiej czujemy się w relacjach. Podkreśliła, że słuchanie jest sztuką, której należy się uczyć.

Siostra zakończyła swoje wystąpienie zdaniem: "Słuchanie Boga i bycie wysłuchanym, rodzi pragnienie słuchania siebie i pragnienie słuchania innych".

S. Monika Jagiełło SAC

Trza wyczuć, kiedy wstać i wyjść

To moje ostatnie „Okruchy na dzień dobry i dobranoc”. Nie poświęcam ich – jak czyniłem to dotąd - jakiemuś konkretnemu tematowi pallotyńskiemu. Chcę się po prostu z wami pożegnać. Wkrótce bowiem znowu opuszczam Polskę. Nie udało mi się „zadomowić” nad Wisłą. 30 lat poza krajem (1983-2013) zrobiło swoje! W marcu tego roku zakończyłem 3-letnią posługę jako sekretarz prowincjalny i „poczułem”, iż to dobry moment, by „wyjść, kiedy w szatni mój płaszcz pozostał przedostatni” (Wojciech Młynarski):

„Ty wczuć się chciej w smak chwili tej,
W odpowiedniej wyczuć chwili,
Żeby wyczuć, kiedy wstać
I wyjść...
Żeby wiedzieć, kiedy w szatni
Płaszcz pozostał przedostatni”.

Chciałbym jednocześnie zapowiedzieć, iż jeszcze w tym roku (może na Krajowy Kongres ZAK), powinno ukazać się książkowe wydanie moich „Okruchów”. Nakruszyłem bowiem nieco przez te ostatnie lata. Po pallotyńsku, a jakże! Bo „pallotyńskość” to coś więcej niż sutanna z pelerynką. To raczej organiczny składnik, który krążąc swobodnie w żyłach, jakoś naturalnie determinuje sposób myślenia, patrzenia, słuchania, smakowania, a nawet dotykania ludzi i świata. Wkradł się on we mnie przez lata śledzenia, badania i podążania za naszym Ojcem Założycielem. 

Zapowiadana publikacja powstawała wieloetapowo i długo, bo prawie 10 lat. W języku ojczystym zacząłem bowiem pisać eseje, felietony i artykuły dopiero w 2008 r., kiedy po ponad 20 latach „misjonowania” w Afryce wylądowałem na pewien czas (3 lata) w Rzymie, dając początki „Cenacolo” - Międzynarodowemu Centrum Formacji Pallotyńskiej przy Via Ferrari. To właśnie tam zaczęła się moja przygoda z piórem w języku matki. Tak więc zapowiadane „Okruchy” to suma smaków wielu lat, miejsc, osób, doświadczeń i sytuacji... A smaki przecież są rozmaite. Od tych powszednich, dobrze znanych jak śledź w Popielec, które zmieniają się w rytm roku liturgicznego czy sezonów, przez nieco wytrawniejsze komentarze wydarzeń, aż po solidne, okraszone niekiedy bólem, rozczarowaniem i lękiem, przeżycia.

Skąd ta różnorodność? Z okoliczności: Rwanda, Kongo, Kamerun, Paryż, Rzym, Warszawa… Zawsze bowiem miejsce, w którym się znajdujemy staje się nieformalnym „pępkiem świata”, gdzie wydarzenia smak mają cudownie bądź nieznośnie wyrazisty – bo są nasze.